مورد استفاده
اين آزمايش به تشخيص ديابت قندي كمك مي نمايد. همچنين براي بررسي مبتلايان به هيپوگليسسي نيز بكار مي رود.
نام روش اندازه گیری
Photometric
نام های مشابه
Glucose tolerance test
نوع نمونه
سرم
حجم نمونه
500 میکرولیتر
کمترین حجم نمونه
100 میکرولیتر
نگهداری نمونه
5 روز در دمای 2-8 درجه سانتیگراد، 6 ماه در -20 درجه سانتیگراد
حمل و نقل نمونه
در 2-8 درجه سانتیگراد یا -20 درجه
اطلاعات لازم از بیمار
دیابت
معیار رد نمونه
معيار غير قابل قبول بودن نمونه:
نمونه غير ناشتا- نمونه هموليز- نمونه هاي از بيرون بدون فلورايد- نمونه هاي زودتر با ديرتراز زمان تعيين شده از طرف پزشك – نمونه نباید ذرات فیبرین داشته باشد.
بيماراني که به طور همزمان دچار عفونتهاي شديد و يا اختلالات آندوكرين مي باشند: زيرا عدم تحمل گلوكز، حتي اگر اين بيماران ديابتي نيز نباشند، ممكن است مشاهده گردد.
بيماراني كه همه و يا بخشي از گلوكز خورده شده را استفراغ مي نمايند: زيرا چنين وضعيتي نتايج را فاقد ارزش مي سازد
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری
این ازمایش به 12 ساعت ناشتائی نیاز دارد و از 3 روز قبل از انجام ازمایش بیمار باید روزانه حداقل 150 گرم گلوکز از طریق مواد غذائی دریافت نماید . در طول زمان ازمایش فعالیت بدنی نداشته باشد ، سیگار نکشد ، استرس نداشته باشد و از خوردن داروهائی مثل ضد بارداری های خوراکی ، داروی اعصاب ، فروزماید ، فنوتیازین از روز قبل از ازمایش پرهیز نماید
اطلاعات بالینی
اين آزمايش به تشخيص ديابت قندي كمك مي نمايد. همچنين براي بررسي مبتلايان به هيپوگليسسي نيز بكار مي رود. هنگامي از آزمايش G.T.T استفاده مي شود كه مشكوك به ديابت باشيم(رتينوپاتي، نوروپاتي، بيماريهاي كليوي تيپ ديابتي)، اما بدون اطلاعات حاصل از آزمايش GT ملاكهاي تشخيص كامل نمي گردند. همچنين در موارد زير نيز GT توصيه مي گردد:
- بيماراني كه سابقه خانوادگي ديابت دارند.
- بيماراني كه بسيار چاق مي باشند.
- بيماراني كه سابقه عود عفونت دارند.
- بيماراني كه زخم آنان دير بهبود مي يابد(بويژه زخم اندامهاي تحتاني يا پاها).
- زناني كه سابقه بدنيا آوردن نوزادان بزرگ يا مرده دارند.
- بيماراني كه گليكوزوري موقتي يا هيپرگليسمي در طي بارداري ، يا بدنبال انقاركتوس ميوكارد، جراحي يا استرس داشته اند.
٭ در آزمایش GTT ، توانايي بيمار براي تحمل گلوكز پس از دريافت دوز خوراكي استاندارد گلوكز ، با تعيين سطح گلوكز سرم و ادرار ، قبل از تجويز گلوكز(ناشتا) و پس از آن در زمانهاي 30 دقيقه ، 1ساعت ،2ساعت،3ساعت و گه گاه 4 ساعت پس از مصرف گلوكز بررسي مي شود. اين زمان بدرخواست پزشك ميتواند متغير باشد
تفسیر
به طور طبيعي ، مصرف مقدار زيادي گلوكز خوراكي موجب بروز پاسخ سريع انسوليني مي شود. اين پاسخ در طي 60-30 دقيقه به اوج مي رسد و سپس ظرف 3 ساعت به حد طبيعي باز مي گردد. بيماراني كه پاسخ انسوليني مناسبي مي دهند ، قادرند به آساني اين مقدار گلوكز را تحمل نموده و تنها افزايش گذرايي در سطح گلوكز سرمي آنان ، 2-1 ساعت پس از مصرف ، مشاهده مي شود.
گلوكز در ادرار فرد طبيعي دفع نمي شود. مبتلا يان به ديابت قادر به تحمل اين مقدار گلوكز نمي باشند. در نتيجه سطح گلوكز سرم در آنان در طي 5-1 ساعت بعد به شدت افزايش مي يابد. همچنين گلوكز در ادرار آنان نيز وجود دارد.
احتیاط ها
-سيگار كشيدن در طي مدت آزمايش به علت داشتن نيكوتين ، محرك گلوكز است.
-استرس (جراحي، عفونت ) مي تواند سبب افزايش سطح گلوكز گردد.
-ورزش در طي آزمايش بر سطح گلوكز اثر مي گذارد.
-روزه داري يا كاهش مصرف كالري قبل از آزمايش مي تواند سبب عدم تحمل گلوكز شود.
- داروهايي كه ممكن است باعث اخلال در تست تحمل گلوكز گردند عبارتند از: داروهاي ضد فشار خون بالا، داروهاي ضد التهابي ، آسپرين ، بلوكه كننده هاي بتا ، فوروزمايد، نيكوتين، ضد بارداري هاي خوراكي، فنوتيازين ، داروهاي عصبي و رواني، استروئيدها و ديورتيكهاي تيازيدي.
- مصرف تنباكو، قهوه و چاي : زيرا محرك فيزيولوژيكي مي باشند.
اگر سطح گلوكز بسيار بالا باشد لازم است آزمايش را متوقف نموده
٭ به بيماران ديابتي نبايد گلوكز داده شود( قبل از G.T.T سابقه قند ناشتا از بيمار سوال شود)
روز و زمان انجام آزمایش
هرروز